Da Zoran “Ini” nije brutalno ubijen, on juče ne bi proslavio 71. rođendan, a njegova porodica bi zauvijek patila.
Širom Srbije, Lukine i Jovanove suze na očevoj sahrani ostavile su trajni utisak. Konkretno, dve decenije su prošle od brutalnog ubistva tadašnjeg premijera Srbije Zorana Đinđića, koga je pozdravilo hiljade građana. Za to vrijeme, nasljednici ovog kredibilnog poslanika, čije se riječi i danas citiraju, završili su kao veliki, posvećeni i dostojanstveni pojedinci, a njihova imena nisu povezana sa usamljenim zgražanjem!
Naime, Zoran i Ruica su se vjenčali 1990. godine, te iste godine rodili Jovanu, a 1993. dobili su sina Luku.
– Stalno smo ostali sami, nas troje, i to mnoštvo značajnih pratilaca je poletelo, a kasnije su krenuli ka nama kao mračne senke, a u međuvremenu i sami postali javni medijski nastupi. Sa novim uvidom u njegovu smrt, konačno su postali neko i nešto. Moja tuga i bol su se proporcionalno povećavali kako je njihov značaj rastao. Štaviše, morala sam mladima da osmislim značaj našeg kraja – rekla je Ružica nakon Zoranove smrti.
Nakon nesagledive porodične nesreće, Ružica se posvetila mladima, pokušavajući da ih povede na pravi put.
Jovana je imala 13 godina kada su izgubili najvažniju osobu u životu, a Luka samo 9 godina. I svo pogoršanje koje im se dogodilo, nije uticalo da ih obuzme grubost i žudnja za osvetom. Oni su se, s druge strane, potpuno povukli iz javnosti i posvetili ostvarivanju svojih ciljeva i težnji.
Jovana “ini” danas ima 33 godine i po karakteru više liči na svog oca. Međutim, svi oko nje kažu da izgleda, da je elegantna i staložena kao njena majka Ruica.
Od oca je naslijedila političke sklonosti i govorničke vještine. Ona je završila svaki od testova unutar graničnog vremena i diplomirala je 2013. na dopisnom fakultetu na Singiduni koledžu. Međutim, tamo nije završila svoje obrazovanje; umjesto toga, nastavila je da magistrira iz društvene spoznaje u Londonu.
Od 2016. godine stažirala je u Grupi za socijalno razmatranje i smanjenje potreba, a od juna 2017. godine Jovana je bila organizator orijentacijskog balansa i osnovnih sloboda. Učestvuje u grupi koja je odgovorna za kreiranje i provođenje strategije društvenog razmatranja, kao i za pružanje pomoći linijskim uslugama u tom prostoru, uz redovne konferencije sa udruženjima društva.
I opet, od sada sa tri godine, Luka je bio jedna od legendi poznatih poduka u hladnije doba godine 1996/1997. godine. Njegov lik na tatinim ramenima na vrhu demonstranata pred kojima je postavljena zastava “Beograd je svet” – obišla je naš svet.
Đinđićeva zamena je prešla iz Radne snage političkih teorija u Beogradu, a njegovi partneri i nastavnici su otkrili da je generalno svuda nasmejan i da je bio izuzetno ljubazan. Mnogi predviđaju da bi se mogao ugledati na primjer svog oca, jer je bio na glasu da ima političke afinitete.
Povodom 20. godišnjice ubistva, sa majkom Ruicom položio je cvijeće na očev mezar u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju. Na tom događaju, opće društvo imalo je potencijalnu priliku vidjeti da se Luka razvio u izuzetno profinjenog, a ipak odstranjenog mladića koji odnedavno nije bio u stanju da priča u medijima.
Mnoge pripadnice lepšeg pola primetile su da je Zoranov naslednik sazreo u zgodnog muškarca čije ozbiljno držanje daje posebnu draž jer je nepoznato da li ima devojku.
(stil)