Odobrenja koja je EU proglasila Srbiji zbog novih napada ugnjetača zasnovanih na strahu u Banjskoj na Kosovu neće naterati Srbiju da shvati, kaže Vuk Drašković, srpski autor, predstavnik i šef Srpskog razvoja punjenja, na sastanku za TheGeopost.
“Pod pretpostavkom da ih bude, oni će biti krajnje plitki i simbolični, javna vlast i sistem neće iritirati”, kaže Drašković.
Umjesto bilo kakvih monetarnih i političkih ovlaštenja, Drašković predlaže propratnu Evropu: „Na posljednji zahtjev da se Srbija suoči sa realnošću, a ne može se suočiti sa stvarnošću bez otvaranja misteriozne dokumentacije Udbe, bez lustriranja sigurnosnih uprava, nikada više znaju da li su srpski ili ruski, izbacivanje iz tih uprava svakog od onih koji su povezani sa ubicama, sa mafijama, uz rusku pomoć što je najvažnije i primanje propisa poput zakona koji je prihvatila Nemačka kada je otvorila misteriozne zapise Stasi i otvorio put oporavku njemačke javnosti”.
On ima smisla da su pojedinci u Srbiji zarobljenici Udbe, i da je “užasna hidra koja se u pravom smislu nalazi u svakoj pori života u Srbiji”.
On je primetio da u Srbiji ima mnogo pojedinaca koji podržavaju sukob i da su to pojedinci u neformalnim organizacijama, pripitom u gradu, u salonima Fondacije nauka, među esejistima, među posmatračima, ispitivačima, među vokalistima, guslači, mitomani…
„I taj veliki broj pristalica smrti i rata je isto tako promoter sukoba u kojem druga osoba treba da grize prašinu“.
Drašković upozorava da se nalazimo u situaciji u kojoj je možda ozbiljnija opasnost zaboravljanje sila na Zapadu na ono što je izabrano ciljem 1244 i na Ahtisarijev aranžman, koji je premisa slobode Kosova.
“Ohridski izvršni aranžman, francusko-nemački aranžman i briselsko razumevanje samo šetaju hodnicima Ahtisarijevog aranžmana”.
Kada je u pitanju slučaj Milana Radoičića, Drašković podsmjehom predviđa da bi on u konačnici mogao biti gonjen za krivično djelo u saobraćaju.
“Neće ga se goniti za ono fundamentalno zbog čega treba pokušati – upad u region još jedne zemlje sa opremljenim razvojem, sa zalihama municije za nekoliko stotina pojedinaca – za to”, kaže Drašković. i dodaje da se neko ne može progoniti za krivično delo koje ne postoji po Zakoniku Srbije.
On navodi da među srpskim političkim prvoklasnim ljudima postoji izazov ko više voli Putina, a koga više voli. Dalje, kada je u pitanju mentalitet Zapada prema Srbiji, Drašković navodi da to nije samo njihovo raspoloženje prema Srbiji, već prema onome što se dešava u Bosni i Crnoj Gori.
“Kao opšte pravilo, u okrugu Zapadnog Balkana, osjećam da Zapad u pravom smislu slijedi strategiju Nevillea Chamberlaina iz 1936/1937, taj aranžman pomirenja, na primjer stabilokratija. pod pretpostavkom da sukob počne”.
Vi ste u posljednje vrijeme dali do znanja Vladinoj televiziji da se više plašite moralnih ovlaštenja. Vaše značenje bi moglo biti malo jasnije.
– U tom intervjuu sam rekao da sam pod stresom i da sam uplašen moralnih odobravanja. Reč je o etičkim pristancima nametnutim srpskoj javnosti i čije žrtve su srpski narod od 2000. godine do danas, a posebno posle 2014/2015. štaviše, ova odobrenja su predstavljena proglašavanjem sistema i sistema iskrivljavanjem stvarnosti u odnosu na 1990-te, da se hvale nedjela i huligani, da se ono što se zaista dogodilo tokom 1990-ih skriva od pojedinaca i da se mladi, koji to ne čine ni za trenutak prisjetimo se tih godina, zaista suočenih sa tolerisanjem kao realnosti onoga što zatire moralno biće srpske javnosti i zatvara sve puteve umjerenosti, terapiji, skrušenosti zbog tog velikog broja strašnih prekršaja koji su počinjeni zarad srpskog naroda tokom 1990-ih od strane mafijaškog, socijalističkog, udbaškog bratstva koje je pokosilo Jugoslaviju i napravilo najveće gubitke i osramotilo srpski narod od kada postojimo.
U tom cilju osećam da Evropa dodatno ne shvata komponente ove etičke destrukcije prema srpskoj javnosti i da ne čini ono što bi moglo biti uspešno, a ne bilo kakva monetarna i politička ovlašćenja.
Šta preporučate?
– Da je definitivan interes da se Srbija suoči sa realnošću. Nadalje, ne može se suočiti sa stvarnošću bez otvaranja misteriozne evidencije Udbe, bez lustriranja bezbjednosnih uprava, nikad više ne znam da li su srpske ili ruske, eliminišući iz tih uprava svakog od ljudi koji su povezani sa ubicama, sa mafije, uz rusku pomoć najvažnije i prijem