Svjedočenje neobičnog putovanja jednog umjetnika i njegovih nekonvencionalnih životnih izbora služi kao snažan dokaz važnosti slušanja svog srca u svim aspektima života. Đorđe Balašević je proveo čitav život u rodnom Novom Sadu, u porodičnoj kući u Ulici Jovana Cvijića.
Njegova porodična loza nosi intrigantan pečat postepenog dodavanja slova u prezime svake generacije, što je na kraju rezultiralo konačnim oblikom Balaševića. Priča o njegovom djedu Đorđu Balašu, koji je bio duboko pobožan i zabrinut za porodično nasleđe tokom burnih vremena 1941. godine, kada je promijenio prezime u Balašević, dodatno oplemenjuje tu priču.
Odrastajući u istom domu u kojem su živeli i njegovi preci, Đorđe je osjećao duboko povezanost sa svojim nasleđem i korenom. Tu kuću, koja je bila u vlasništvu porodice već četiri generacije, smatrao je mjestom vječnosti i kontinuiteta.
Svoje rane godine provodi u tom domu, uz podršku svoje starije sestre Jasne, koja ga je podsticala u razvoju i negovanju njegovog urođenog talenta za muziku i pisanje. Iako je prvobitno krenuo na koledž sa željom da studira geografiju, ljubav prema muzici je prevladala nakon što je objavio svoj prvi album. Iako nije imao formalno muzičko obrazovanje, Đorđe je pokazao izuzetnu muzikalnost i talent za pisanje pesama, koji je kasnije postao njegov zaštitni znak.
Formiranje benda Žetva i kasnije Early Frost označilo je početak njegove muzičke karijere, koja je bila ispunjena usponima i padovima. Iako su roditelji bili protiv njegove odluke da se posveti muzici, njegova supruga Olivera donijela je svjetlost u njegov život i dala mu podršku da slijedi svoje snove.
Đorđe Balašević je svojim životom i radom pokazao koliko je važno slijediti svoje srce i ostati vjeran svojim snovima, bez obzira na izazove koje život može donijeti.