Prema učenju pravoslavne crkve, nakon smrti duša pokojnika ne luta sama, već se događaju određeni duhovni procesi koji vode dušu ka njenom sudu pred Bogom. Prvih dva dana nakon smrti duša dobija slobodu da poseti mesta i ljude koje je volela tokom života, ali nije u mogućnosti da stupi u direktan kontakt s njima, jer nema fizičko telo.
Treći dan nakon smrti se smatra ključnim, kada duša prolazi kroz nebeska vrata i dolazi pred presto Božji radi presude. U tom periodu duša je u pratnji anđela čuvara i anđela poslanog od Boga da uzme dušu. Duša tada prolazi kroz iskušenja i ispitivanja, a njeno konačno odredište – da li će biti u svetlosti ili tami – odlučuje se u 40. dan nakon smrti.
Nakon 40 dana, duša se susreće s Bogom na sudu, gde se procenjuje njen život i dela. Ovo vreme se smatra važnim jer čak i najmanje dobro delo ili delo ljubavi računa se na duhovnom sudu. U tom periodu, molitve i dela ljubavi naših bližnjih mogu imati veliki uticaj na nas.
Profesor Stupar takođe spominje tzv. kliničke smrti, gde duša privremeno napušta telo ali se vraća u njega. Ovaj fenomen je različit od duhovnih procesa nakon smrti i nije isto kao prolazak duše kroz duhovni sud.
Kroz sve ove duhovne procese, duša se priprema za susret sa Bogom i suočava sa svojim životom i delima. Važno je da cenimo vreme koje imamo na zemlji i da se trudimo da živimo u skladu s Božjim voljom kako bismo bili spremni za susret sa Njim nakon smrti.